Η αποκλειστική μεταθανάτια συνέντευξη του Χίτλερ απ' την Κόλαση του... παραδείσου!
Ως που μπορεί να φτάσει μια μάχιμη δημοσιογράφος; Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο; Οι κακοί πάνε στην κόλαση; Τι θα' λεγε άραγε ο Χίτλερ στους Έλληνες ψηφοφόρους; Πως νιώθουν οι πίθηκοι που ο Χίτλερ προέρχεται από αυτούς; Πότε θα κάνει ξαστεριά; Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις, εκτός από την τελευταία, απαντώνται στην πρώτη μεταθανάτια συνέντευξη του Αδόλφου Χίτλερ στους "Κινηματογραφιστές σε Κρίση".
Enemies Of The People is a deeply personal film which, despite its harrowing content, offers a real sense of redemption to those who are both victims and perpetrators of the Khmer Rouge. More than just a labour of love for Thet Sambath, it offers a sense of closure and reconciliation - and serves as a powerful and unique historical document.
The story places two close friends, Palestinians Said and Khaled, recruited by an extremist group to perpetrate a terrorist attack in Tel-Aviv, blowing up themselves. However, things go wrong and both friends must separate in the border. One of them, maintaining in his purpose of carry the attack to the end, and the other will have his doubts about it.
In a world of big blockbuster movies, it is wonderful to know that there are still films like "Elling"--even if it is subtitled from Norwegian. The interactions between the characters throughout the film require superb acting and they get it. Elling and Kjell Bjarne who are mentally re-acclimating to society live together and play off of each other's quirks evoking comedy and sympathy in a fine balance. Kjell Bjarne, a large slob, and Elling, a fragile man suffering from obsessive compulsive disorder and removal anxiety from his mother, evoke laughter and sympathy. It is a pity that films like "Elling" are so rare compared to the huge-budget monstrosities we call entertainment. Films like "Elling" bring the art back into film-making.
Είδος: Ντοκιμαντέρ Γλώσσα: English Υπότιτλοι: Ελληνικά Χρονολογία: 2012, GR Σκηνοθεσία: M. Wiessler Διάρκεια: 40'
Γυρισμένο στην Αθήνα μεταξύ Οκτωβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012, εν μέσω της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αναταραχής, το ντοκιμαντέρ δίνει βήμα στις φωνές εκείνων που έχουν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν, τη Σομαλία ή το Σουδάν ελπίζοντας να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Μετά από μήνες ή ακόμη και χρόνια στο δρόμο, φτάνουν στην Ελλάδα, μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός αντιμετωπίζει το πλήρες βάρος της οικονομικής κρίσης και τα συστήματα ασύλου και υποδοχής είναι εντελώς δυσλειτουργικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δε βλέπουν άλλη επιλογή από το να πάρουν να το δρόμο και πάλι με την ελπίδα να φτάσουν σε μια χώρα που θα μπορεί να τους δεχτεί και να εξετάσει το αίτημά τους για άσυλο. Αλλά, από τη στιγμή που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εγκαταλείψουν τη χώρα λόγω των ευρωπαϊκών πολιτικών που τους εγκλωβίζουν νομικά στην Ελλάδα.
Το ντοκιμαντέρ είναι ο καρπός της συνεργασίας μεταξύ ECRE, του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων και του κινηματογραφιστή Matthias Wiessler, και υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Ενσωμάτωση και τη Μετανάστευση (EPIM).
Μετά από τις ταυτόχρονες πρεμιέρες στις Βρυξέλλες και Αθήνα για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20 Ιουνίου), το "Πόσο Μακριά Ακόμα;" έχει ήδη παρουσιαστεί σε 2 άλλες προβολές μέχρι στιγμής, στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκής Πολιτικής και στους μαθητές του Δικτύου Οδυσσέας στο Θερινό Σχολείο Ευρωπαϊκού Δικαίου και Πολιτικής για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Αυτοί οι άνδρες, οι γυναίκες και οι οικογένειες έχουν, ως επί το πλείστον, ξοδέψει όλες τις οικονομίες τους για το μακρύ ταξίδι τους, το οποίο τους οδήγησε στην Ευρώπη, με τους περισσότερους ανθρώπους να πληρώνουν λαθρεμπόρους να περάσουν τα σύνορα. Μπορούν να βρεθούν σε μεγάλη ένδεια στην Αθήνα, η οποία έχει μόλις 1.000 θέσεις υποδοχής για πάνω από 9.000 αιτούντες άσυλο το 2011 και μόνο. Με καμία ελπίδα να φύγουν από την Ελλάδα νόμιμα και με ασφάλεια, χωρίς την ελπίδα της ζωής με αξιοπρέπεια στην Ελλάδα, χωρίς ελπίδα επιστροφής στις χώρες τους και σε ένα ευμετάβλητο περιβάλλον γεμάτο από κοινωνικές εντάσεις και με την ξενοφοβία σε άνοδο, μαζεύονται όπου μπορούν και περιμένουν ελπίζοντας να βρούνε έναν τρόπο να φύγουν.
Το 'Πόσο Μακριά Ακόμα;' (How Much Further?) είναι μια "ταινία δρόμου" τοποθετημένη στην Αθήνα. Από κρυμμένα διαμερίσματα, κατοικίες κοινοτήτων των προσφύγων και δημόσια πάρκα, οι πρόσφυγες μας λένε τις ιστορίες τους για το πώς ζουν και παρουσιάζουν τις λύσεις τους. Εκπρόσωποι από αρμόδια θεσμικά όργανα, πολιτικοί και εκπρόσωποι οργανισμών προσθέτουν σχόλια και τις λύσεις τους για την κρίση. Η ταινία έχει διάρκεια 40 λεπτά. http://www.ecre.org/component/content/article/67-films/288-how-much-further.html Source video: http://vimeo.com/46319686
Ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους: εγωιστής και με πολλά ελαττώματα. Μέχρι τα 25 μου έζησα εντελώς ασυνείδητα. Σιγά σιγά όμως άρχισα να ανακαλύπτω ότι η ζωή έχει πολλά παραπάνω να μου προσφέρει. Πήρα την απόφαση ότι έπρεπε να αλλάξω. Δυστυχώς για εμένα ήταν απαραίτητο να αλλάξω και τόπο διαμονής. Έτσι πήρα των ομματιών μου και την έκανα από την Ελλάδα. Εδώ στον νέο τόπο με νέο όνομα και καινούργια ζωή άρχισα να ψάχνω ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ζήσει κανείς ώστε να γίνει πραγματικός άνθρωπος...